Er wordt al es gezegd dat korte en simpele berichten bezoekers van websites, of hier dan: blogartikels de lezer moeten aanspreken. Wel dan: ik probeer het even met een beeld... daar word je rustig van, niet?
In elk geval: dat is de bedoeling niet van onze blog, maar met het eindejaar in 't verschiet, zijn we allemaal een beetje aan 't temporiseren. Of net niet, maar in elk geval: ikzelf ben compleet in de war. Als Kerst- en Nieuwjaarsdag midden de week vallen, dan weet ik op den duur niet meer welke dag we precies zijn. 't Is precies alsof ik op Fifth Avenue aan 't wandelen ben, haastig onderweg naar Central Park, maar aan elke straathoek halt hou aan die typische hot-dog kraampjes... Zo lijkt het een eindeloos traject, want ik kom geen meter vooruit! 😀
... als ik even buitenwandel 's morgens (enfin, tegenwoordig moet je lang wachten op daglicht): dan krijg ik dit te zien. Mooi, maar ik kom er te weinig. Telkens ik de lange vaart zie, herinner ik mezelf er weer aan dat ik wat meer moet sporten: onder de kerstboom lag een paar rolschaatsen (yep!)... Ik weet wat me te doen staat.
First things first natuurlijk. Zowat dagelijks ligt een pak schrijfwerk op de plank. Of denkwerk. Meestal gaan die samen, én in omgekeerde volgorde. Soms helpt het om even naar die vaart te turen. Ik vraag me dan af of ik niet nog meer inspiratie zou opdoen terwijl ik als een galante pro (zo beeld ik me dat toch in! 😅) mijn dagelijkse kilometers op-en-af langs de Leopoldsvaart-Oost hier, afmaal...
Waar verbeeldingskracht toch allemaal niet toe leiden kan.